Ο Βασιλάκης

Τριγυρνούσε στους δρόμους του Πειραιά ο Βασιλάκης και ζητούσε απ΄ τους περαστικούς μια δραχμούλα με κείνη τη φωνή καθυστερημένου παιδιού. Κλεισμένα τα 35 ο Βασιλάκης είχε μείνει κάπως πίσω, όμως. Δεν μεγάλωσε ποτέ.
-Δω μου μια δραχμούλα!
-Δεν έχω!
-Έλααααα δω μου μια δραχμούλαααααα!
- Σου είπα δεν έχω, φύγε!
-Αν είχες θα μου δινες;
-Όχι!
Λάθος απάντηση κι ο Βασιλάκης άρχιζε και χτυπιόταν, έριχνε σφαλιάρες στη φάτσα του πότε με το δεξί πότε με το αριστερό χέρι, ώσπου γονάτιζε απ΄το ξύλο και ξαπλωνόταν φαρδύς πλατύς στο πεζοδρόμιο. Τιμωρούσε τον εαυτό του, εκεί μπροστά σ΄αυτόν που κάθε φορά είχε επιλέξει για σωτήρα του κι αδελφό του, ποιος ξέρει γιατί. Ίσως γιατί είχε στηριχτεί στο λάθος πρόσωπο για να εξαγοράσει την ελπίδα και το νοιάξιμο. Κι είχα πάντα την απορία πόσο άραγε να κοστίζει μια απάντηση που θα καθησυχάσει τον άλλον, σαν υποφέρει. Έστω κι αν απλά συντηρεί τα δεδομένα της κοσμάρας του. Έστω κι αν είναι τραγικά ψεύτικη.

Truth

"They must find it difficult...
Those who have taken authority as the truth,
rather than truth as the authority."

Gerald Massey

Αφιερωμενο..

Ευχαριστώ το Θεό που σε γνώρισα
Ευχαριστώ το Θεό που υπάρχεις
Ότι κι αν τύχει κι ο κόσμος όλος την πλάτη αν μου γυρίσει
κι η τύχη μου κι αυτή αν λακίσει
κι αλλού το γλέντι να 'χει αρχίσει
πάντα θα είσαι εσύ το πιο γλυκό μεθύσι

Σ' έψαχνα στον ουρανό μα στη γη ήσουν τελικά
ήσουν πλάι μου τόσο καιρό
μέσα σ' όνειρα στυφά τσάμπα πήγα μπλέχτηκα
σκάρτες καταστάσεις ανέχτηκα
είσαι στάλα από βροχή μου δροσίζεις το κορμί
είσαι άγγιγμα αγγέλου
τώρα μάταια προσπαθώ να σ' αγγιξω και εγώ
μήπως νιώσεις ότι νιώθω

Μια που σε είδα και μια που σε είχα σταμπάρει
δεν με νοιάζει ότι κι αν λένε εγώ δεν παίρνω χαμπάρι
σε κουβαλάω πάντα μαζί στη γιορτή και τη μπόρα
ακόμα στοίχους κι όταν γράφω όπως τώρα
Σαν ανεξίτηλο στυλό μου ’χεις αφήσει σημάδι
που δεν λέει με τίποτα να φύγει το ρημάδι
δεν μπορώ και δεν θέλω να ξεφύγω από κοντά σου
είναι αυτό το μαγικό της μυρωδιάς σου
είσαι τ' αστέρι που φωτίζει το δικό μου σκοτάδι
και στο κεφάλι είσαι το πιο όμορφο χάδι
είσαι Θεόσταλτο δώρο για ’μενα
κι αν είσαι λάθος δεν με νοιάζει ας πάνε όλα χαμένα
έτσι κι αλλιώς ότι κι αν πέρασα δεν βρήκα τίποτα να με εθίσει
είσαι το πιο γλυκό μεθύσι

Δεν αισθάνομαι ντροπή μόνο κάποια ηδονή
όταν έρθεις κ μ' αγγίζεις
η ανάσα σου καυτή μου ’χει λιώσει το κορμί
δεν περίμενα να γίνει
Τ’ όνομα σου σκέφτηκα και αμέσως ξέφυγα
που θα πάει αυτό φοβάμαι
θα επέλεγα ζωές που θα ήτανε θνητές
και σε όλες θα ζητούσα εσένα
φάνηκες στα ξαφνικά μέσα απ’ το πουθενά
και ανέστησες τα κυταρα μου, τα νεκρά

Σε βλέπω στο ποτήρι μου και πίνοντας σε πίνω
μα μην τελείωσες γρήγορα γιατί μόνος θα μείνω
και τι θα γίνω ίσως
και να με φθηνοπάρει αλλά αλήθεια ότι κι αν πέρασα θα λέω χαλάλι
Εσένα διπλά μου όταν έχω δε φοβάμαι κανένα
γιατί έχω τα όνειρα μου όλα τότε λυμένα
για σκέψου στην ψυχή μου να τα είχα κρυμμένα
κι αληθινό να μην γινότανε ποτέ ούτε ένα
ένα ποτήρι ακόμα βάζω και δεν ξέρω τι αισθάνομαι
απλά όταν ακούω εσένα χάνομαι
και πιάνομαι πάνω σου για να στηριχτώ
η για ν' ακούσω το πιο όμορφο σου ουρλιαχτό
Κι αφού λοιπόν πίνε πίνε έχω λαλήσει
και η σκέψη μου δεν λέει άλλο κουπλέ να μου χαρίσει
γουστάρει κι αυτή κάπου εδώ να μ' αφήσει
μ' αλήθεια είσαι εσύ το πιο γλυκό μεθύσι